هاآرتص در ادامه نوشت: "این فیلم که با همکاری مخملباف و فرزندش "میثم" ساخته شده است، به دلیل انتقاد از حکومت ایران می تواند توجه بینندگان اسرائیلی را به خود جلب کند. محسن مخملباف و پسرش  در این فیلم تفکرات خود را تحت تاثیر حضور در این فضاهای ویژه در اسرائیل بیان می‌کنند."

بنابر این گزارش،  سه فیلم که در جشنواره فیلم کن موفق به دریافت جایزه شده اند در فستیوال فیلم اورشلیم شرکت دارند. این جشنواره فیلم  که از سال 1984 برقرار بوده، امسال از چهارم جولای (سیزدهم تیر) به مدت ده روز برقرار است.

فیلم "باغبان" که بخش بزرگی از آن در باغ‌های زیبای بهاییان در حیفا و نیز اماکن مقدسه ادیان یهودیت، مسیحیت و اسلام می‌گذرد، با حمایت مالی کره جنوبی ساخته شد.

مخملباف که اکنون 56 سال دارد، در سال‌های گذشته در فرانسه زندگی کرده اما فعالیت‌های خود را در سراسر جهان پیگیری کرده است. وی از فستیوال فیلم روسیه به سرزمینهای اشغالی می‌آید تا فیلم "باغبان" در حضور خودش اکران شود.مخملباف جشنواره فیلم روسیه  رئیس هیات داوران  بود.

از اولین حضور مخملباف در جشنواره فیلم لندن و زمانی که یک منقد صهیونیستی فیلم و سینما به نام  "آلماگور" نقدهای تحسین برانگیزی درمورد مخملباف و آثار او در رسانه های رژیم صهیونیستی نوشت، شیفتگی منقدین اسرائیلی و دوستداران عادی فیلم و سینما در اسرائیل به مخملباف آغاز شد و آثار او به اسرائیل راه یافت. پس از آن تقریباً کمتر سالی بود که جشنواره فیلم اورشلیم برای اکران فیلمی از کارهای مخملباف تقلا نکند.

"سینماتک" محل اصلی جشنواره فیلم اورشلیم برفراز تپه‌ای در میان شرق و غرب اورشلیم با چشم‌اندازی زیبا است که تا دیوارباستانی سه هزارساله اورشلیم و اماکن مقدسه فاصله چندانی ندارد.

«محسن مخلمباف» که در سال 1381 و بعد از یکی دو تجربه‌ی به زعم خود موفق فیلمسازی برون مرزی در افغانستان همچون «سفر به قندهار»، ایران را برای همیشه ترک کرد و بعدها گفت از ترس جانش ایران را ترک گفته است!

«مخملباف» بعدها در نخستین تجربه‌ی فیلمسازی‌اش در ایام مهاجرت، «سکس و فلسفه» را ساخت که ماجرای قرار یک زن با چهار معشوق خود در یک روز را روایت می‌کرد تا مشخص شود که چرا سینمای ایران دیگر مجالی برای فیلمسازی امثال «مخلمباف» نداشته است.

او بعدها دو فیلم «فریاد مورچگان» و «باغبان» را ساخت که این دومی در تبلیغ فرقه‌ی انگلیسی بهائیت و در شهر حیفا ساخته شده است. ویکی‌پدیا داستان این فیلم را این چنین توضیح می‌دهد: «یک فیلم‌ساز ایرانی و پسرش برای تحقیق درباره‌ی بهائیت -یک دین ایرانی که حدود 170 سال پیش در ایران به وجود آمده و اکنون چند میلیون پیرو دارد- به اسرائیل سفر می‌کنند.

پیروان این دین از سراسر جهان به شهر حیفا می‌آیند تا در باغی که مرکز این دین است، خدمت کنند و از طریق کار در طبیعت خود را صلح‌طلب بار بیاورند. پدر از طریق همراهی و گفتگو با باغبانی که از پاپانیوگینی آمده در می‌یابد که افکار او و دینش با افکار صلح طلبانه و به دور از خشونت کسانی چون گاندی و ماندلا شباهت دارد.

برای پدر این سوال مطرح می‌شود که اگر نگاه دینی اصلاح طلبانه‌ای در ایران وجود داشت، آیا حکومت ایران امروز، هنوز به دنبال ساخت بمب اتمی می‌رفت؟ اما پسر عمیقا معتقد است همه‌ی ادیان جز تخریب جهان کاری نکرده‌اند.»

جالب آنکه «مخملباف» که در ایران با هر فیلمش، جوایز فراوانی را از جشنواره‌های بین‌المللی به دست می‌آورد، با این سه فیلم کوچکترین توجهی را در سطح بین‌الملل به خود جلب نکرد. فیلمسازی که حالا بیش از سینماگر، یک بیانیه‌نویس دست‌چندم سیاسی است که فیلم‌هایش نیز به بیانیه‌هایی در تبلیغ فرقه‌های ضاله‌ای همچون بهائیت تبدیل شده‌اند.